کاريکاتورهای بحث برانگيز دانمارکی، حال در آلمان
بحث در مورد آزادی بیان و آزاداندیشی بحث جدیدی نیست. تعرض به بیان آزاد و به سلاخی کشاندن آزاد اندیشان در ایران قبل و بعد از انقلاب هم موضوع جدیدی نیست. سازش، کوتاه آمدن، عقب نشينی ،سکوت و تعرض به آزادی بيان به عنوان پاسخ تقريبا" هميشگی دولتمردان کشورهای غربی به اصطلاح متمدن در جواب فتاوای صادره از طرف برخاستگان ازگورستان تاريخ هم تازگی ندارد. امروز مطلب جالبی از سایت "واحد مرکزی خبر" جمهوری اسلامی خوندم ، که بسی تامل برانگيز بود. آلمانی که بلافاصله بعد از انقلاب تسليم محض جمهوری اسلامی می شود، و پخش برنامه طنز ۱۳ دقيقه ای "روودی کارول" در مورد خمينی را ممنوع می کند و دولت هلند هم به کمکش می آمده و مجوز پخش برنامه را در هلند لغو می کند. حالا چه شده که دولتمردانش از همه روزنامه های اروپایی درخواست انتشلر کاريکاتورهای دانمارکی را دارند. باید با نگاهی تیزتر به قضیه پرداخت.

متن خبر:

"فگانگ شوبله، وزير کشور آلمان امروز در گفتگو با مجله آلمانی دي سايت گفت اکنون همه روزنامه هاي اروپايي بايد اين کاريکاتورها را با اين توضيح منتشر کنند: ما انتشار آنها (کاريکاتورها) را رقت انگيز مي دانيم اما منطقي هم نيست که در واکنش به اعمال آزادي بیان و مطبوعات به خشونت متوسل شد."

گفتني است هفده روزنامه دانمارکي در اواسط ماه فوريه در دفاع از آزادی بیان، اين کاريکاتور ها منتشر کردند. اين اقدام براي همبستگي با طراح آن که هدف يک عمليات تروریستی نافرجام قرار گرفته بود، منتشر شد . وزير کشور آلمان از اين تصميم روزنامه هاي دانمارک قدرداني کرد و گفت اين اقدام نشان داد که آنها اجازه نمي دهند دچار دو دستگي شوند.


برای اطلاعات بیشتر در مورد ماجرای 'روودی کارول' هم ويديو زير را نگاه کنيد البته از اونجایی که زمانش طولانی می تونید از دقیقه۲۰ به بعد رو ببينيد:

Labels:

کانی در 6 سالگی : تصور کن


اینجا رو هم ببینید، پشیمون نمی شید!

Labels:

اولين فستيوال اتحاديه زنان مهاجر در منيتوبا
اين خبر رو از طريق ايميل از طرف اتحاديه دانشجويان ايرانی دانشگاه منيتوبا دريافت کردم. در اين اطلاعيه آمده است که اتحاديه زنان مهاجر ايالت منيتوبا قرار است يک فستيوال در تاريخ ۱۵ مارس از ساعت ۱۰ صبح تا ۵ بعد از ظهر بر گذار کند و در اونجا که قرار است ۲۰۰ مهمان هم شرکت داشته باشند علاوه بر پذیرایی از مهمانان با غذاهای سنتی هر کشوری، قرار است که يک زن از هر مليتی با پوشيدن لباس سنتی کشور مطبوعش شرکت داشته باشه و به مدت ۱۵ دقيقه در مورد زندگی زنان در کشور خودش برای حضار صحبت کنه. به نظر می آد که برنامه جالبی باشه و اينکه هر کسی خواهان باشه با داشتن ۱۵ دقيقه -وقت هرچند بسيار محدود- ميشه اشاره ای هر چند کوچک ولی مهم به شرايط زندگی زنان ايران- در حال حاظر- برای حضار که از ملیتهای متفاوتی هستند داشت. همین انگیزه باعث شد که از خوانندگان عزیز(مخصوصا" زنان عزیز داخل ایران) بخوام که اگر پیام و یا صحبتی دارند لطف کرده و حتما" برای من به شکل کامنت بذارن من هم قول می دم در صورت راهیابی به این فستیوال، انجا نظرات و پیامشون رو در رابطه با موقعیت و زندگی زن ایرانی ، ارائه کنم و در صورت عدم راهیابی تمام تلاشم رو خواهم کرد که به شکل یک پیام خطاب به فستیوال در هفته نامه دانشگاه چاپ کنم. مطلب زیر رئوس برنامه فستیوال و آخرین مطلب هم نظر خود من در مورد زندگی زن در ایران که به صورتی کاملا" اجمالی است آمده است،


About the festival:


  1. This is a one-day event on March 15th 10 am - 5 pm
  2. Around 200 guests are expected. Women from other communities are present there.
  3. We will have a 6 -feet long table to present Iranian arts and antiques. Souvenirs can be sold at the table.
  4. Every community should serve one item of food (not a complete meal though). The price of food will be paid by Immigrant Women's Association of Manitoba.
  5. A speaker should have a 15-minute presentation about women's life in Iran.
  6. The representatives should preferably wear traditional cloth of their country.
  7. Representatives can bring a CD and perform traditional dances during the festival.

---------------------------

The society of Iran is a sexist society. The laws, the dominant culture, values, traditions and political system are sexist.

I am a woman a half of a man, my world is apart of man's. In this society I am not recognized as an independent human being. I am dependent on man and am defined in relation to man. I am somebody's wife, mother, and sister. Society, laws and family do not recognize me as an independent being. I am not independent in economic, lawful, social or sexual terms. My life has been decided for me. To work, study, and travel I have to get the man's permission. My sexual life is decided by the man and I don't have the right to live on my own. I can not choose who I want to share my life with. I have no right to get custody of my children.

As Maryam Namazi - an Iranian women activist says the 'situation of women living in Iran under the political Islamic laws is the outrage of the 21st century. Veiled women and girls, beheadings, stoning to death, floggings, child sexual abuse in the name of marriage and sexual apartheid are only the most brutal and visible aspects of women's rightlessness and third class status in Iran".

Blowing of the wind through her hair is a wish for my teenage daughter.

As an advocate of equality and freedom for women's rights, I strongly believe that we have to challenge any laws, religion, tradition, cultural and beliefs which are against women's rights. And I believe that a secular system that ensures unconditional equality for all the society's members and freedom of expression can also ensure success over sexist culture. In the 21st century it is time that women have to get freedom and equality, decided for their own life and how to live a life, and have their own independent identities.


Labels: